Vandaag was mijn allereerste OK dag. Ik studeer inmiddels al 4,5 jaar Geneeskunde en ik heb nog nooit een OK van binnen gezien, terwijl de meeste van mijn studiegenootjes dat al lang hebben gezien. Ook als patiënt zijnde ben ik er gelukkig nooit geweest. Ik voelde me dus ook een beetje een noobje vandaag. Ik ben inmiddels aanbeland bij het coschap Oogheelkunde, dat gisteren is begonnen. Hiervoor had ik een weekje vrij, heerlijk! Het coschap Dermatologie heb ik al afgerond.
Om 8.30 hadden we eerst een soort minicollege tot 9.00. Dat hebben we elke dag. Om 9.00 ging ik, samen met een medeco die ook op OK stond vandaag, richting het OK-complex. We wisten allebei niet hoe of wat dus we vonden het wel fijn dat we in elk geval dan samen de weg niet wisten. Dat schept toch altijd een band.
In de aanwijzingen die we voor het coschap hadden ontvangen, stond dat we moesten aanbellen bij het OK-complex en dat we ons moesten identificeren als co's Oogheelkunde. Toen we aanbelden, werd prompt de deur voor ons geopend. Ze nemen het blijkbaar niet zo nauw met de veiligheid. Op zoek naar de kleedkamer... Die was snel gevonden. Het zag er echt uit als een OK kleedkamer. Ja, ik weet niet, dat was het eerste wat me te binnen schoot. Zou het ook niet uit kunnen leggen. Helaas stonden er geen McDreamy's of McSteamies met ontbloot bovenlijf. Dat was dan weer even een tegenvaller. Maar dat had waarschijnlijk te maken met het feit dat we in de dameskleedkamer zaten.
Toen kwam het hannesen met de kluisjes. Het zijn tijdelijke kluisjes waar je zelf een pincode voor moet verzinnen door middel van een klein schermpje. Toen dat ons ook was gelukt, werd het tijd om ons om te kleden. Uiteraard waren alle S-jes al weg en was ik wederom gedoemd tot een M. Véél te groot. Mooi lila mutsje op en een soort van "oversokken" voor over je eigen schoenen, want wij hebben geen hippe OK klompen. Ik nam niks mee naar OK, behalve mijn badge en mijn ik-kan-niet-zonder Dextro Energy.
En dan moet je in dat grote OK-complex je OK zien te vinden... Ze kunnen het nog zo leuk uitleggen bij de introductie, maar daar heb je werkelijk niks aan. Het komt altijd weer neer op vragen. Ik moest naar beneden, naar het Dagbehandelingscentrum. Daarvoor moest ik de lift nemen waar je blijkbaar de goede badge voor nodig had die ik uiteraard niet had. Snel iemand aangeschoten en daar ging ik. Een verdieping lager stapte ik uit. Rechts van mij was een grote lichtgroene OK-schuifdeur en recht tegenover mij was een lichtblauwe OK-schuifdeur. Verder was er NIKS. Echt he-le-maal niks. Er zat een raampje in de blauwe deur. Ik zag geen levende ziel lopen. Ik besloot weer naar boven te gaan en het weer lief te vragen. Ik moest de deur rechtdoor hebben, werd mij verteld. Weer iemand aangeschoten voor de badge en daar ging ik weer. Ik ging door de blauwe deur en kwam in een uitgestorven deurenlandschap. Door een deur zag ik karren met OK-materiaal staan. Er liep iemand! Halleluja. Ik vroeg waar OK5D was. Hij nam me mee en zei dat ik de rechter, lichtgroene deur had moeten nemen. Ik kwam in een gang met allemaal OK-schuifdeuren. Hier zaten gelukkig wel bordjes op. Ik zocht de OK uit met een bordje met 5 erop. Moest goed zijn, dacht ik. Allebei de deuren (van de OK zelf en van de wasruimte) zaten dicht. En ja, wat doe je dan? Ik wilde niet zomaar naar binnen stormen, bang dat ik iets verkeerds deed. Er kwam gelukkig een vrouw aanlopen die ik aanschoot. "Ik ben de coassistent van Oogheelkunde en ik moet in OK5D zijn, kunt u het me misschien uitleggen want ik heb dit nog nooit gedaan." Ze nam me mee de wasruimte in. Het bleek de operateur te zijn.
Op de OK lag de patiënt al klaar. Het zouden vandaag alleen staaroperaties worden. Een kleine ingreep die niet langer duurt dan een uur (ervaren operateurs kunnen het in 20 minuten) en waarvoor mensen ook niet onder narcose hoeven of in het ziekenhuis hoeven te blijven. Desalniettemin wel een operatie.
De patiënte kreeg verdovende druppels in haar oog. Pupilverwijdende druppels had ze 20 minuten daarvoor al gehad. Vervolgens werd er een klein sneetje in het slijmvlies van het oog gemaakt en werd er via een naald verdoving achter het oog gespoten. Dat zag er wel even eng uit, zo'n naald in een oogbol. Tijdens het inwerken van de verdoving gingen de mensen die steriel moesten staan, hun handen wassen en steriele kleding aandoen. Ik moest ook een mondkapje voor en zo was mijn OK-outfit af. Hip.
Alle apparaten werden klaargezet (waaronder een mega-microscoop) en de operatie kon beginnen. Allereerst werden er sneetjes gemaakt met een heel klein mesje, net op de overgang van hoornvlies naar oogwit, om de instrumenten doorheen te kunnen voeren. Vervolgens werd er met een pincet het bovenste laagje van de lens "afgepeld". Daarna kwam er een instrument wat ik nog het beste kan omschrijven als zo'n houtversnipperaar, maar dan heel klein en die tegelijkertijd ook zuigt. Daarmee werd eerst een + gekerfd in de lens en vervolgens werd de lens versnipperd en gelijk opgezogen. Aan het eind werden met een klein zuigertje nog de restjes aan de rand weggezogen. Het kunststof lensje werd "geladen" in een speciaal instrument waardoor hij opgerold in het oog wordt gebracht maar daar vanzelf uitrolt. En klaar is Kees.
Het was leuk om te zien voor een keer, maar steeds hetzelfde achter elkaar zonder dat je zelf iets mag doen, werd wel een beetje saai. Ik kijk uit naar de eerste "bloederige" OK. Dát lijkt me pas leuk. Maar ik denk dat dat na een paar keer ook wel weer gaat vervelen...
Voor de liefhebbers, hier een filmpje van wat ik vandaag heb gezien: http://www.youtube.com/watch?v=7IQs4M48NmY
